هوا سرد است،

باغ عریان تر از همیشه است

 در باغچه هیچ گلی باقی نمانده ٬

 پیازهای سنبلها، نرگس ها و لاله ها به خوابی عمیق فرو رفته اند

 درخت سیب نمیداند چگونه عریانی اش را بپوشاند

و هر شب خواب شکوفه هایش را میبیند

 پرده را کنار میکشم،

آسمان پر از ستاره است

کاش میشد نردبان گذاشت ،

بالا رفت و ستاره چید٬

 بعد هم میشد از تاریکترین خیابانها گذشت

 و بر سر در هر خانه یک ستاره آویخت٬

از امشب عمر تاریکی هی کوتاه و کوتاهتر میشود٬

هر روزی که از زمستان میگذرد

یک قدم به بهار نزدیک میشویم٬

پرنده ها از کوچ باز خواهند گشت

 و سکوت باغ را خواهند شکست٬