چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید

چرا نگاه هایت انقدر غمگین است ؟

چرا لبخندهایت انقدر بی رنگ است ؟

اما افسوس ...

هیچ کس نبود

همیشه من بودم و من و تنهایی پر از خاطره .

آری با  تو  هستم ..

با تویی که از کنارم گذشتی...

و حتی یک بار هم نپرسیدی

  چرا چشم هایت همیشه بارانی است...